Koprofagia- takie ładne słowo oznaczające coś o czym większość właścicieli psów (i nie tylko) wolałaby nie wiedzieć, a po dowiedzeniu się jak najszybciej zapomnieć. Oznacza po prostu zjadanie odchodów- cudzych (allokoprofagia) lub swoich (autokoprofagia).
W niektórych sytuacjach jest zachowaniem całkowicie naturalnym. Nikogo nie dziwi suka "sprzątająca" po szczeniętach. Może się też zdarzać u szczeniąt i podrostków do około 12 miesiąca życia- w tym wypadku stanowi element nauki i poznawania świata (początkowo może być naśladowaniem matki).
Co jednak jeśli pies wyrósł już w wieku dziecięco-młodzieżowego a jego upodobania kulinarne są delikatnie mówiąc specyficzne?
Przede wszystkim trzeba zdawać sobie sprawę z możliwych przyczyn występowania tego zjawiska.
Możemy je podzielić na mające podłoże medyczne-chorobowe lub behawioralne.
Najczęstsze czynniki chorobowe to:
-zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki- niedobory enzymów trzustkowych
-pasożyty jelitowe
-zaburzenia wchłaniania, zaburzenia flory jelitowej
-niedożywienie
-niedobory w diecie/ niewłaściwa dieta
-smakowitość- zaburzenia smaku:szczególnie koci kał jest atrakcyjny dla psów
-żarłoczność- zaburzenia występujące na skutek stosowania niektórych leków lub w wyniku choroby (np.nadczynności kory nadnerczy)
Aby zdiagnozować z czym jest problem należałoby wykonać badanie krwi- morfologię z bochemią oraz sprawdzić parametry trzustkowe, poziom witaminy B12 i kwasu foliowego. Oprócz tego ocenić ogólną kondycję psa, przeanalizować dietę. Niezbędne jest wykonanie badań kału w kierunku pasożytów i późniejsze odrobaczenie psa.
Jeśli na podstawie wykonanych badań zostanie zdiagnozowany problem będący przyczyną koprofagii to po odpowiednim leczeniu zachowanie powinno z czasem ustąpić (o ile nie stało się jeszcze nawykiem).
Najczęstsze czynniki behawioralne/ psychiczne:
-stres (zajadanie stresu)
-nuda
-nawyk (zazwyczaj na skutek utrzymywania w złych warunkach)
-występowania innych zachowań kompulsywnych np.gonienie ogona, spaczone łaknienie(jedzenie rzeczy niejadalnych)
-chęć zwrócenia uwagi właściciela
-izolacja przez większość czasu w za małej przestrzeni (np.klatce) lub "stłoczenie" z innymi psami (np. w schroniskach czy pseudohodowlach)
Przy koprofagii o podłożu psychicznym najlepiej skonsultować się z behawiorystą, który pomoże opracować "plan działania". Zazwyczaj konieczne jest zmienienie trybu życia psa mające na na celu poprawę warunków bytowych, dostarczenie dodatkowej aktywności (zarówno fizycznej jak też umysłowej). Czasami, gdy koprofagia występuje w połączeniu z innymi problemami psychicznymi, niezbędne jest wdrożenie farmakoterapii (leków psychotropowych).
Inne przyczyny wystąpienia koprofagii:
-czynnik ludzki: karanie psa za brudzenie w domu (zjadanie odchodów ze strachu przed karą), zbyt mocne i za emocjonalne reagowanie na zachowanie psa, złe techniki treningu czystości (zwłaszcza wkładanie psiego nosa w odchody)
-inne czynniki tj: żarłoczność psa, ciekawość, traktowanie kału innych zwierząt jako "zdobyczy", głód
Przy powyższych przyczynach im wcześniej zostaną podjęte działania mające ograniczyć zjawisko tym lepiej. Łatwiej przebiega trening szczenięcia niż dorosłego psa o utrwalonych nawykach. Można wspomóc się dostępnymi na rynku suplementami zawierającymi zazwyczaj głównie drożdże i żwacze oraz pro- i prebiotykami. Czasami jednak wyeliminowanie tego nielubianego zachowania jest niemożliwe i jedynym wyjściem jest kontrolowanie psa na spacerach oraz ograniczenie dostępności np. do kociej kuwety w domu.
W niektórych sytuacjach jest zachowaniem całkowicie naturalnym. Nikogo nie dziwi suka "sprzątająca" po szczeniętach. Może się też zdarzać u szczeniąt i podrostków do około 12 miesiąca życia- w tym wypadku stanowi element nauki i poznawania świata (początkowo może być naśladowaniem matki).
Co jednak jeśli pies wyrósł już w wieku dziecięco-młodzieżowego a jego upodobania kulinarne są delikatnie mówiąc specyficzne?
Przede wszystkim trzeba zdawać sobie sprawę z możliwych przyczyn występowania tego zjawiska.
Możemy je podzielić na mające podłoże medyczne-chorobowe lub behawioralne.
Najczęstsze czynniki chorobowe to:
-zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki- niedobory enzymów trzustkowych
-pasożyty jelitowe
-zaburzenia wchłaniania, zaburzenia flory jelitowej
-niedożywienie
-niedobory w diecie/ niewłaściwa dieta
-smakowitość- zaburzenia smaku:szczególnie koci kał jest atrakcyjny dla psów
-żarłoczność- zaburzenia występujące na skutek stosowania niektórych leków lub w wyniku choroby (np.nadczynności kory nadnerczy)
Aby zdiagnozować z czym jest problem należałoby wykonać badanie krwi- morfologię z bochemią oraz sprawdzić parametry trzustkowe, poziom witaminy B12 i kwasu foliowego. Oprócz tego ocenić ogólną kondycję psa, przeanalizować dietę. Niezbędne jest wykonanie badań kału w kierunku pasożytów i późniejsze odrobaczenie psa.
Jeśli na podstawie wykonanych badań zostanie zdiagnozowany problem będący przyczyną koprofagii to po odpowiednim leczeniu zachowanie powinno z czasem ustąpić (o ile nie stało się jeszcze nawykiem).
Najczęstsze czynniki behawioralne/ psychiczne:
-stres (zajadanie stresu)
-nuda
-nawyk (zazwyczaj na skutek utrzymywania w złych warunkach)
-występowania innych zachowań kompulsywnych np.gonienie ogona, spaczone łaknienie(jedzenie rzeczy niejadalnych)
-chęć zwrócenia uwagi właściciela
-izolacja przez większość czasu w za małej przestrzeni (np.klatce) lub "stłoczenie" z innymi psami (np. w schroniskach czy pseudohodowlach)
Przy koprofagii o podłożu psychicznym najlepiej skonsultować się z behawiorystą, który pomoże opracować "plan działania". Zazwyczaj konieczne jest zmienienie trybu życia psa mające na na celu poprawę warunków bytowych, dostarczenie dodatkowej aktywności (zarówno fizycznej jak też umysłowej). Czasami, gdy koprofagia występuje w połączeniu z innymi problemami psychicznymi, niezbędne jest wdrożenie farmakoterapii (leków psychotropowych).
Inne przyczyny wystąpienia koprofagii:
-czynnik ludzki: karanie psa za brudzenie w domu (zjadanie odchodów ze strachu przed karą), zbyt mocne i za emocjonalne reagowanie na zachowanie psa, złe techniki treningu czystości (zwłaszcza wkładanie psiego nosa w odchody)
-inne czynniki tj: żarłoczność psa, ciekawość, traktowanie kału innych zwierząt jako "zdobyczy", głód
Przy powyższych przyczynach im wcześniej zostaną podjęte działania mające ograniczyć zjawisko tym lepiej. Łatwiej przebiega trening szczenięcia niż dorosłego psa o utrwalonych nawykach. Można wspomóc się dostępnymi na rynku suplementami zawierającymi zazwyczaj głównie drożdże i żwacze oraz pro- i prebiotykami. Czasami jednak wyeliminowanie tego nielubianego zachowania jest niemożliwe i jedynym wyjściem jest kontrolowanie psa na spacerach oraz ograniczenie dostępności np. do kociej kuwety w domu.
/na podstawie Animal Expert -Styczeń 2019, artykuł dr.Małgorzaty Glemy/